CO TO JEST PNF?
PNF, czyli Proprioceptive Neuromuscular Facilitation – w tłumaczeniu z ang. oznacza proprioceptywne torowanie nerwowo-mięśniowe. Ćwiczenia, stosowane w tej metodzie mają na celu zwiększenie siły mięśniowej i zakresu ruchów w stawach.
PNF wykorzystuje w terapii najmocniejsze partie pacjenta do uzyskania aktywności ruchowej w obszarach słabszych, bądź uszkodzonych. Efektem terapii metodą PNF jest maksymalne pobudzenie ekster- i proprioreceptorów znajdujących się w ciele oraz różnych obszarach kory mózgowej.
JAK TO WYGLĄDA?
Ruchy stosowane w tej metodzie odbywają, pod kontrolą fizjoterapeuty, się w trzech płaszczyznach, zgodnie z naturalną pracą mięśni i stawów. Wymusza to zaangażowanie maksymalnej ilości włókien mięśniowych. Wzorce ruchowe powtarzane są wielokrotnie, może to przywrócić przewodnictwo nerwowe w uszkodzonym obszarze. Terapia metodą PNF postrzega pacjenta całościowo. Nie ogranicza się tylko do pracy z niesprawną częścią ciała, ale wykorzystuje w terapii również zdrowe regiony ciała. Jest bezbolesna.
Korzyści z leczenia metodą PNF:
- pacjent jest partnerem fizjoterapeuty – to on określa zakres i granice działania oraz ustala cele terapii, terapeuta jest doradcą, więc pacjent zachowuje dobrą motywację i jest pozytywnie nastawiony do współpracy,
- pozytywne rozpoczęcie terapii – uruchamia się części ciała z dala od faktycznego miejsca dysfunkcji, co buduje w chorym wiarę we własne siły bez obawy o wystąpienie bólu,
- PNF znajduje funkcjonalne rozwiązania dla problemów ruchowych dnia codziennego pacjenta,
- chroni pacjenta przed samoistną, patologiczną kompensacją,
- stanowi silną stymulację wielu zmysłów (aktywizowany jest wzrok, słuch, receptory dotyku, równowagi, czucia głębokie),
- zapewnia poziom bezpieczeństwa wynikający z integracji zabiegu z diagnostyką,
- ma niewielkie wymagania sprzętowe.
Wskazania do stosowanie terapii metodą PNF:
- przebyte incydenty naczyniowe Ośrodkowego Układu Nerwowego jak udary mózgu i przebyte krwotoki.
- choroby powodujące zaburzenia w utrzymywaniu równowagi,
- choroby które powodują upośledzenie stereotypu chodu,
- stwardnienie rozsiane (SM),
- pacjenci pooperacyjni, przy zaburzeniach funkcji mięśni w postaci niedoboru masy oraz siły mięśniowej,
- choroby mięśni szkieletowych (dystrofię, zaburzenia metaboliczne, zmiany zapalne),
- uszkodzenia tkanek miękkich aparatu ruchu: mięśni, ścięgien, więzadeł, torebek stawowych,
- zaburzenia tzw. propriocepcji jako następstwo doznanego urazu tkanek miękkich,
- zaburzenia prawidłowej postawy,
- bóle kręgosłupa segmentu szyjnego, piersiowego oraz lędźwiowo-krzyżowego,
- neuralgie nerwu trójdzielnego oraz twarzowego,
- zaburzenia funkcji wegetatywnych (oddychanie, połykanie, artykulacja),
- leczenie stawów hipermobilnych - stabilizacje stawów kręgosłupa oraz kończyn.
Przeciwwskazania do stosowania metody PNF
Nie stwierdzono.
Wszystko zależy od wytrzymałości i chęci do ćwiczeń pacjenta